17 kwietnia 2019
Stosowanie filtrów przeciwsłonecznych może prowadzić do polepszenia kondycji naczyń krwionośnych
Badania sugerują, że krem przeciwsłoneczny chroni funkcjonowanie naczyń krwionośnych skóry przed szkodliwym promieniowaniem ultrafioletowym (UVR). Pocenie się również może zapewnić ochronę naczyń przed uszkodzeniami spowodowanymi przez światło słoneczne.
UVR zostało udokumentowane jako czynnik przyczyniający się do powstawania raka skóry i przedwczesnego starzenia. Stwierdzono również, że UVR zmniejsza ilość tlenku azotu w skórze, który jest związany z rozszerzaniem naczyń krwionośnych. Rozszerzenie naczyń odgrywa ważną rolę w regulacji temperatury ciała i reagowaniu na stres cieplny, zarówno miejscowo na skórze jak i na całym ciele.
Naukowcy z uniwersytetu w Pensylwanii przedstawili efekt wystawienia skóry na UVR i jego wpływ na zmniejszenie tlenku azotu oraz połączenia UVR z filtrem przeciwsłonecznym oraz potem i ich wpływ na tlenek azotu. Zebrano młode osoby z odcieniem skóry pomiędzy jasnym a średnim. Jedno ramię każdej z osób zostało narażone na UVR. Dawka UVR była w przybliżeniu podobna do spędzenia godziny na zewnątrz w słoneczny dzień. Uczestnicy zostali podzieleni na trzy grupy gdzie każdej z grup losowo przypisano jeden z trzech zabiegów:
- pierwsza grupa dostała tylko UVR na skórę
- druga grupa otrzymała UVR z filtrem przeciwsłonecznym na skórę
- trzecia grupa otrzymała UVR z symulowanym potem na skórę
Badanie wykazało że ramię uczestników z grupy pierwszej wykazywało znacznie zmniejszoną ilość tlenku azotu związanego z rozszerzeniem naczyń krwionośnych. Natomiast ramiona uczestników z grup drugiej i trzeciej nie wykazały żadnych redukcji tlenku azotu. Ustalono, że obecność filtrów przeciwsłonecznych i potu na skórze może odgrywać rolę ochronną przeciwko efektowi UVR.
“Dla tych, którzy dużo czasu pracują, ćwiczą lub uczestniczą w różnych innych działaniach na zewnątrz, użycie filtru może nie tylko chronić przed rakiem skóry ale także przed zmniejszeniem funkcji naczyniowych skóry,” napisał S. Tony Wolf – pierwszy autor badań.
